Bij de publieksmanifestatie ‘Van ring naar park’, voor een groene, autoluwe stadsring
Ik beken dat het niet went: een stadshart dat
– dag in, dag uit – wordt overstemd door iedereen
die komt en gaat. Iedereen op deze plek heeft haast.
En wat er overblijft: het asfalt dat luidruchtig gromt,
een auto, blaffend als een valse hond, een fijnstofgracht
om deze stad. Zoek de blauwdruk van de ring en kleur
de schets met blauwgroen in: waar nu een stoplicht
staat, stroomt straks weer water. Waar nu luidruchtig
staal een meeting haalt, wacht straks een bankje
in de zon waarop twee mensen elkaar leren kennen.
Waar nu de stad een uitzicht heeft op grijs, ligt straks
de wereld mooi te zijn. Ik weet het best: alles kost tijd –
ook dit. Tot het moment waarop er op de plaats
van deze ring een park ligt: luister naar de stilte
die er nog niet is en neem een voorschot op
de rust die je al die jaren hebt gemist.