Voor het speciale oudjaarsnummer van het Uitmagazine
Het jaar loopt op twee laatste benen, de kalender
werpt de schutkleur af. En dan de stad:
kroegen waar nog licht uit komt,
opgezette kragen die de straat bevolken,
wolkjes warmte met de stille woorden
die achterbleven in een honingzoete mond.
Amersfoort is op haar opperbest, dus omhels haar,
zoals ze jou – dag in, dag uit – omhelst met
al haar gevels, stegen, vreemde levens.
Nergens anders ben je thuis,
dan in deze stad: een niet te kraken kluis
voor je grote, glazen hart.