Als er iets van ons moet overblijven, laat het de verhalen zijn
die door de eeuwen heen in deze stad zijn neergelegd.
Vertel over de doodgewone mensen in hun eigen tijdsgewricht,
de stadsgenoten zoals jij en ik. Houd ook de gevels overeind,
de zwijgzame stenen die zagen wat wij nooit hadden bedacht.
Bewaar de alledaagse dingen die zo klein zijn,
dat je bijna niet gelooft hoeveel tijd er in zo’n voorwerp past.
Maar boven alles: vertel over de stad, die nooit iets zal vergeten,
maar iedereen vergeeft – een pleisterplaats voor
wie aan vertrekken dacht, maar altijd bleef.
Als er dus iets van ons moet overblijven, bewaar het dan,
verpleeg het, en geef het door. Alsof je plots iets terugvindt,
zonder eigenlijk te weten dat je iets verloor.