door Twan Vet | 8 november 2021 | Gedichten, Twan Vet | 0 Reacties

Bij de publieksmanifestatie ‘Van ring naar park’, voor een groene, autoluwe stadsring

 

Ik beken dat het niet went: een stadshart dat

– dag in, dag uit – wordt overstemd door iedereen

die komt en gaat. Iedereen op deze plek heeft haast.

 

En wat er overblijft: het asfalt dat luidruchtig gromt,

een auto, blaffend als een valse hond, een fijnstofgracht

om deze stad. Zoek de blauwdruk van de ring en kleur

 

de schets met blauwgroen in: waar nu een stoplicht

staat, stroomt straks weer water. Waar nu luidruchtig

staal een meeting haalt, wacht straks een bankje

 

in de zon waarop twee mensen elkaar leren kennen.

Waar nu de stad een uitzicht heeft op grijs, ligt straks

de wereld mooi te zijn. Ik weet het best: alles kost tijd –

ook dit. Tot het moment waarop er op de plaats

van deze ring een park ligt: luister naar de stilte

die er nog niet is en neem een voorschot op

 

de rust die je al die jaren hebt gemist.