Bij de opening van de expositie ‘Glas in beeld’
Dit zijn de kwetsbaarste dagen, dus schuifel door de uren, been voor been,
tel je trage passen, voorkom dat je in helften breekt.
Kijk vooral goed om je heen en zie waar je te weinig oog voor had:
deze wereld is van glas. Neem het raam, waar je ontelbare keren
voor bent gaan staan – dat is meer dan slechts een doorgeefluik
van wat erachter ligt. En die spiegel is geen zielloze weerkaatsing
van het licht. Onze schermen ook, waardoor de grijpgrage tentakels
van het nieuws naar onze gemoedstoestand graaien.
Weet dat glas een adem heeft, de vormen van ons leven
aan kan nemen, richting geeft aan hoe je kijkt.
Dit zijn de breekbaarste dagen, maar weet dat met zachtheid
zelfs het fragielste blijft – glas is net als wij.