door Twan Vet | dec 3, 2022 | Gedichten, Twan Vet
Voor het speciale oudjaarsnummer van het Uitmagazine Het jaar loopt op twee laatste benen, de kalenderwerpt de schutkleur af. En dan de stad:kroegen waar nog licht uit komt, opgezette kragen die de straat bevolken,wolkjes warmte met de stille woordendie achterbleven...
door Twan Vet | nov 3, 2022 | Gedichten, Twan Vet
De stad koelt af, lekt de laatste resten vande zomer in de gracht, trekt een huid aan van graniet. Je bouwt een huis om wie je bent en wat je denkt,trekt erin, warmt je op aan de gedachte van een lief. Zet je kraag omhoog als je straks naar buiten gaaten rits alles...
door Twan Vet | jun 3, 2022 | Gedichten, Twan Vet
In memoriam: Roel Mulder Ik stel de slotmomenten nu pas vast: te laat en altijdachteraf – de laatste oogopslag, de laatste zin, de laatste, doodgewone woorden die je schreef.Verdwijnen is geen kwestie van niet meer verschijnen, maar een oproep die voor altijd tussen...
door Twan Vet | mrt 3, 2022 | Gedichten, Twan Vet
Bij de verkiezingscampagne voor de gemeenteraadsverkiezingen van 2022 Kijk deze stad straks recht in haar gezicht. Zie wat je niet eerder zag, vind wat er te vinden valt, denk alles wat je denken kan, maar wend je blik niet af. Deze stad past in je hand en houdt een...
door Twan Vet | dec 3, 2021 | Gedichten, Twan Vet
Voor 3FM Serious Request, voorgelezen in Het Glazen Huis te Amersfoort Lees dit gedicht met trage ogen, tast met jevingers heel voorzichtig elke letter af,denk aan iemand die je nu vermag –voel een mond die op twee lippen wacht. Zet koffie, thee, hoor in het...
door Twan Vet | nov 3, 2021 | Gedichten, Twan Vet
Bij de publieksmanifestatie ‘Van ring naar park’, voor een groene, autoluwe stadsring Ik beken dat het niet went: een stadshart dat– dag in, dag uit – wordt overstemd door iedereendie komt en gaat. Iedereen op deze plek heeft haast. En wat er overblijft:...
